Ukształtowanie dna morskiego

Wędrówka po dnie oceanicznym

http://www.motywy.website.pl/geografia/page/26.htm

Zanurzony kontynent szelfem zwany,
do 200  metrów ma głębokości.
Zazwyczaj intensywnie jest eksploatowany
z powodu bogactw dużej obfitości.

Tu rybołówstwo i owoce morza
hodowane i poławiane na największą skalę.
Tu wiertnicze platformy są ropy i gazu,
złoża cennych kruszców  skryte w oceanie.

Na szelfie przepiękne rafy koralowe,
zbudowane z wapiennych szkieletów korali.
Bogactwo, przeróżnych  żyjących organizmów,
w wielobarwnych szatach jak z  oskarowej gali.

Za szelfem  znajduje się stok kontynentalny
o dużym nachyleniu, pocięty kanionami. 
Baseny oceaniczne (73% pow. dna morskiego  )zagłębione na dnie,
oddzielone śródoceanicznymi grzbietami.

Grzbiety oceaniczne  to potężne  wzniesienia,
od dna do ich szczytu wysokość ogromna (nawet do10 km).
 Ciągną się bardzo długo pośrodku oceanu,
po obu ich stronach znajduje się głębia.

Ich szczyty stanowią często znane wyspy,
do takich należą Islandia, Azory. 
W dnie oceanicznym zadziwienie budzą
głębokie rozpadliny- oceaniczne rowy.

Rowy oceaniczne: Mariański, Tonga, Filipiński
to dna obniżenia o stromych dosyć stokach.
Najwyższe góry jakie znamy z lądu (Himalaje- Mont Everest),
schowałyby się  w nich z zapasem w podskokach.  

Rowy to rejony sejsmicznie aktywne,
występują w nich często trzęsienia ziemi.
Te wywołują  siejące zniszczenie
  potężne fale tsunami.

Góry i gujoty  to wygasłe wulkany,
nie tworzą  wysp wcale, nad nimi wodny mur.
Wznoszą się stromo z dna oceanu
około 30 tysięcy  w oceanach tych  gór.

Dno oceaniczne podobnie jak lądy,
nie jest jednolite lecz  pofałdowane.

 Ze względu na jego ogromną powierzchnię,
przez ludzi niedokładne  jest jeszcze zbadane.
 
Dorota Grobelna
07-12-2013r.