Historia kwiatu paproci

Historia kwiatu paproci
na podstawie prozy I.  Kraszewskiego

Przed laty żył raz Jacuś,

w ubogiej wiejskiej chacie,

dość miał żywota takiego

marzył on o  bogactwie.

 

Więc za namową Niemczychy,

w noc świętojańską wyruszył,

by  szukać kwiatu paproci,

gdzieś pośród leśnej  głuszy.

 

Za trzecim razem  go znalazł,

ostrożnie za poły  schował,

 usłyszał wówczas takie

 przedziwne kwiatu słowa:

Będziesz mieć wszystko co zechcesz

lecz cenę taką zapłacisz-

Szczęściem swym nie dziel się z nikim

inaczej wszystko stracisz!

 

Zawahał się Jacuś przez moment,

lecz czoło mu wnet pojaśniało,

będę mieć to co zechcę

A wszak WSZYSTKIEGO MAM MAŁO!

 

I odtąd mieszkał w pałacu

przy suto nakrytym stole,

wciąż nowe potrzeby wymyślał

złoto, diamenty, sobole.

 

Kolejne wyprawy, podróże,

przysmaki, cenne oliwy,

 lecz stale mu coś doskwierało

i wcale  nie był szczęśliwy.

 

Wśród bogactw ponad miary,

srebra, diamentów i złota,

strasznie mu dokuczała

 za jego bliskimi tęsknota.

 

Wybrał się więc do rodzinnej,

 dawno niewidzianej chaty,

W progu rodzinnym stanął

ubrany w drogie szaty.

 

Matka go  nie poznała,

nie dała wiary temu

 że choć bogaty nie chce
ulżyć ich życiu  biednemu.

 

Gdy wrócił za rok nie zastał

przy życiu  już ojca swego.

Dla schorowanej matki,

też nie miał słowa dobrego.

 

A kiedy się zdecydował

wesprzeć matkę i braci,

ziejącą pustkę z chłodem,

znalazł u progu chaty.

 

Głód, nędza i choroby

bliskim zabrały  już życie.

W czasie gdy Jacuś w bogactwie

pławił się znakomicie!

 

Po rodzicach, rodzeństwie

zaginął najmniejszy  ślad.

Wtedy z  rozpaczy Jacuś

pod ziemię z kwiatem się zapadł!

 

Więc gdybyście jednak chcieli

znaleźć magiczny kwiat,

Wspomnijcie  na Jacka historię,

wciąż aktualną tak.

Pieniądze, władza, bogactwo 

jak  cienka misterna nić! 

Szczęście przyniosą wtedy

gdy można go z kimś  dzielić!

 

Dorota Grobelna

18-06-2013r.