Moje magiczne miejsce

Moje magiczne miejsce…

Z lotu ptaka

https://www.youtube.com/watch?v=KuZxBlZDbIo 

Moje magiczne miejsce nad  niewielką  Pisią,
rzeźbioną lądolodem,  zębami  powodzi.
Napełnia ona stawy  życiodajną wodą,
gdzie ryb wielkie bogactwo leniwie się płowi.

    

Moje magiczne miejsce jest nad trzcinowiskiem,

w którym bąk wyciąga ku niebu swą szyję.

To strzeliste sosny, białobrode brzozy,

 i chmiel co po konarach drzew jak wąż się wije.

  

Moje magiczne miejsce to szemrzące łany
bursztynowej pszenicy, ostrej jeżogłówki.
To  głos zimorodka- niebieskiej torpedy,
łabędzie nieme, łysek czarno-białe główki.

  

Moje magiczne miejsce to spróchniałe wierzby,
w których pomieszkują małe nietoperze.
To bociani klekot, różowe grzybienie,
barwnych kwiatów kobierce  są na łące świeże!

Zguba wraca  do rodziców

Moje magiczne miejsce w starym młynie mieszka,
który ciężkimi walcami do tej pory zgrzyta.
To sachaliński rdestowiec w pobliżu rosnący
i łowisko „Amur”, które wędkarzy wita!
  

   

Moje magiczne miejsce srebrzy się i mieni,
 ubrane w szadź zimową lub w barwy jesieni.
Spowite mgłą poranną jak białą zasłoną,
i błyszczące od gwiezdnych, diamentowych cieni.

W moim magicznym miejscu Marię Dąbrowską spotykam,
rodziny Niemyskich pałac odwiedza kiedy śpię.
Przed wojną przez lat trzynaście często tutaj bywała,
i pisała tu powieść – słynne „Noce i dnie”.

Moje magiczne miejsce jest tu …niedaleko,
wolne od zgiełku miasta, światowego szumu.
To miejsce pierwszej  miłości i bezpieczna przystań,
 moje przytulisko… po prostu Piorunów.

Efekt rażenia wierzby piorunem 25 lipca 2014r.

zdjęcia  własne 

Piorunów,  28-12-2011r.